دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Dec 06

----

15/06/1447

----

15 آذر 1404

تبلیغات

از پيامبر صلى الله عليه و سلم نقل شده است كه فرمودند: "كُتِبَ على ابْنِ آدم نَصِيبُهُ مِنَ الزِّنَا مُدْرِكٌ ذلكَ لا محالَة: الْعَيْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَر، والأُذُنَانِ زِنَاهُما الاستِماع، واللِّسَانُ زِنَاهُ الْكَلام، وَالْيدُ زِنَاهَا الْبَطْش، والرَّجْلُ زِنَاهَا الخُطَا، والْقَلْب يَهْوَى وَيَتَمنَّى ، ويُصَدِّقُ ذلكَ الْفرْجُ أوْ يُكَذِّبُهُ" (متفقٌ عليه)
يعنى: "بر فرزند آدم بهره اش از زنا نوشته شده که خواهي نخواهي آنرا در مي يابد، چشم زناي آن نگريستن است، و دو گوش زناي آن شنيدن است، و زبان زناي آن سخن گفتن است، و دست زناي آن به چنگ گرفتن است و پا زناي آن گام زدن است و دل اميد و آرزو مي کند و شرمگاه آن را راستگو و يا دروغگو مي سازد."

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

ادبیات>اشخاص>ابراهیم بن قطن مهری قیروانی

شماره مقاله : 10181 تعداد مشاهده : 323 تاریخ افزودن مقاله : 25/3/1390

ابراهیم بن قطن مهرىّ قیروانى [1]
وى برادر ابو الولید عبد الملک بود. زبیدى در کتاب خود او را یاد کرده و گفته است که ابراهیم نحو را پیش از برادرش ابو الولید عبد الملک آغاز کرده بود. سبب آن که ابو الولید هم به این علم روى آورد، این بود که روزى ابراهیم او را دید که یکى از کتابهایش را گرفته در آن مى نگرد، کتاب را از دستش گرفت و گفت: تو را با این چه کار؟ و او را سرزنش نمود. ابو الولید از رفتار و گفتار برادر خشمگین شد و به طلب علم پرداخت تا هم بر برادر و هم بر معاصران خود فایق آمد. و در حالى که ابراهیم را اندکى از مردم مى شناختند، وى مشهور همگان شد. ابراهیم بر رأى خوارج اباضیه بود.

[1] طبقات الزبیدى 229، انباه الرواة 1: 175، الوافى 6: 94، بغیة الوعاة 1: 423، در المختصر نیامده است.

منبع: ترجمه معجم الادباء، اثر ياقوت حموى (وفات مؤلف: 626 هـ. ق)، مترجم عبد المحمد آيتى، چاپ اول، انتشارات سروش، تهران، 1423 هـ ق.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

قال أحمد رحمه الله : «الناس محتاجون إلى مداراة ورفق في الأمر بالمعروف بلا غلظة إلا رجل معلن بالفسق فلا حرمة له». "جامع العلوم والحكم " (ص : 342). امام احمد رحمه الله فرمودند: «مردم در هنگام امر به معروف به مدارا و نرمی نیاز دارند نه شدت و تندی، مگر برای مردی که علناً گناه و فسق می کند که دیگر حرمتی برایش نیست».