قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

شرک و برائت از مشرکین به مفهوم شیعه 

س– ازدیدگاه شیعه شرک ورزیدن به خداوند چیست، و برائت از مشرکین چه مفهومی دارد؟
ج – ماده و ریشه (شرک) در قرآن ذکر شده، ولی در همه موارد علمای شیعه آن را تأویل می­کنند، یا می­گویند بر کسانی اطلاق می­شود که به امامت امیر مؤمنان و ائمه معتقد نیستند و دیگران را بر آنها برتری می­دهند».[1]
بعنوان نمونه روایت کرده­اند که (به افترای آنها) ابو جعفر رحمه الله در مورد این آیه(65 سوره زمر) که می ­فرماید:
{ وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (٦٥)}   در این آیه شرک را به شرک ورزیدن در ولایت علی رضی الله عنه  تأویل کرده اند.[2]
و شیخ شیعه ابوالحسن شریف می­گوید: «اخبار و روایات فراوانی وارد شده که شرک ورزیدن به خدا و شرک در عبادت را به شرک ورزیدن در ولایت و امامت تأویل کرده.[3]
و مجلسی سرور شیعیان دوازده امامی می­گوید: «حاصل کلام این که ظاهر آیات مربوط به شرک در مورد بُت و بت پرستی است، و باطن آن درباره خلفای ستمگر است که با ائمه حق شریک قرار داده شدند، و به جای آنها تعیین و منصوب شدند، همان گونه که خداوند متعال می­فرماید:
{ أَفَرَأَيْتُمُ اللاتَ وَالْعُزَّى (١٩)وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الأخْرَى (٢٠)}(نجم: 19-20)
یعنی: آيا چنين مي‌بينيد (و اين گونه معتقديد) كه لات و عزي. و منات ، سومين بت ديگر.
(در ادامه می گوید:) در باطن منظور از لات (خلیفه)اوّل، و منظور از عُزّی، دوّم و منظور از مناة سوّم، یعنی کسانی هستند که آنها را امیر المؤمنین و خلیفه رسول خدا و صدیق و فاروق و ذو النورین و امثال آن نامیده اند».
همچنین می­گوید: «یکی از ضروریات دین امامیه برائت و بیزاری جستن از ابوبکر و عمر و عثمان و معاویه می باشد»[4].
و انکار کننده­ی ضروریات و بدیهیات دین از دیدگاه مراجع شیعه کافر محسوب می­شود، همانگونه که بحث آن گذشت.
نخستین کسی که از مشرکین- به اعتقاد شیعه یعنی اصحاب رضی الله عنهم  - اظهار برائت کرد عبدالله بن سبأ یهودی بود، و بحث آن گذشت.
برائت از مشرکین در اعتقاد علمای شیعه یعنی اعلام بیزاری اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، و آنچه در راهپیمایی­های آیات عظام شیعه در موسم حج و در با فضیلت­ترین و بزرگترین روزها و اشرف­ مکان­ها انجام می­دهند همین است. و حتّی آخوندهای شیعه معتقدند که ابوبکر و عمر رضی الله عنهما در  موسم حج جلو آنها ظاهر می­شوند، و به هنگام رمی جمرات آن دو بزرگوار را هم سنگ باران می­کنند!.[5]
 
به نقل از: سؤال و جوابهايي در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف: عبدالرحمن بن سعد الشثری،

مترجم: اسحاق دبیری

[1] ـ بحار الانوار ، ج 23 / 390 .
[2] ـ تفسیر فرات ، ص 370 .
[3] ـ مراة الانوار و مشکاة الاسرار ابو الحسن بن محمد تباطی عاملی فروی ، ص 202 .
[4] ـ الاعتقادات ، ص 90 – 91 مجلسی .
[5] ـ تفسیر فرات ، ص 67 .