قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

حسن و حسين، دو گل خوشبوي رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم

شخصي عراقي، از ابن عمر رضی الله عنه  درباره حكم كشتن مگس توسط فردي كه احرام بسته، سؤال نمود. ابن عمر رضی الله عنه  گفت: عجيب است كه درباره‌ي حكم كشتن مگس سؤال مي‌كنند، حال آنكه نوه‌‌ي رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم را كشته‌اند! در صورتي كه رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: (هما ريحانتاي من الدنيا)[1] يعني: «حسن و حسين، دو گل خوشبوي من در دنيا هستند».
ابوبكره رضی الله عنه  مي‌گويد: حسن و حسين رضي الله عنهما را ديدم كه روي پشت رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم مي‌نشستند و آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلم  كه مشغول خواندن نماز بود، آنها را با دستش نگه مي‌داشت و چون بر روي زمين، آرام مي‌گرفت، آنان را رها مي‌كرد و زماني كه نمازش را تمام كرد، آنها را روي پايش نشانيد و سرشان را نوازش نمود و فرمود: (إنّ هذا سيّد و أرجوا أن يصلح الله عزوجل به بين فئتين عظيمتين في آخر الزمان)[2] يعني: «اين فرزندم آقاست و اميدوارم كه خداوند، سرانجام توسط او، ميان دو گروه بزرگ، صلح و سازش برقرار نمايد». محمد بن حسين آجري مي‌گويد: «منظور رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم حسن رضی الله عنه  بود».[3]
ابوبكره رضی الله عنه  مي‌گويد: رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم نماز مي‌خواند و چون به سجده مي‌رفت، حسن رضی الله عنه  روي پشت آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلم  سوار مي‌شد. رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم هنگامي كه سر از سجده برمي‌داشت، حسن رضی الله عنه  را مي‌گرفت و او را به آرامي روي زمين مي‌گذاشت و چون آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلم  به سجده مي‌رفت، حسن رضی الله عنه  دوباره روي پشت ايشان مي‌نشست. رسول‌خدا صلی الله علیه و آله و سلم پس از آنكه نمازش را به پايان رسانيد، حسن رضی الله عنه  را گرفت و او را در دامانش نهاد و شروع به بوسيدنش كرد. شخصي گفت: آيا با اين بچه چنين مي‌كنيد؟ رسول‌ اكرم صلی الله علیه و آله و سلم  فرمود: (إنّهما ريحانتاي و عسي الله عزّوجلّ أن يصلح به بين فئتين من المسلمين)[4] يعني: «حسن و حسين، دو گل خوشبوي من هستند و شايد خداوند، توسط حسن، ميان دو گروه از مسلمانان، صلح و سازش برقرار نمايد».


[1]- صحيح بخاري، شماره‌ي 3753.
[2]- صحيح ابن حبان، شماره‌ي 6964.
[3]- الشريعة از آجري، ص2157.
[4]- همان.


به نقل از: حسن مجتبی رضی الله عنه (بررسی و تحلیل زندگانی خلیفه پنجم)، مؤلف : علی محمد محمد الصلابی، مترجم محمد ابراهیم کیانی، ویراستار: خانم عبدالهی، ناشر: انتشارات حرمین، چاپ: 1386ـ اول.